Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Duo Reges: constructio interrete. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Bork: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Idemne, quod iucunde?: Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare?
Bork: Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Bork: Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Pollicetur certe. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Inde igitur, inquit, ordiendum est. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Ut id aliis narrare gestiant? Odium autem et invidiam facile vitabis. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Si enim ad populum me vocas, eum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria, aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem depravata mala disciplina, sed natura sua.